DGZ kreeg op autopsie een vleesvarken (105 kg) verdacht van een intoxicatie met waterstofsulfide (H₂S). Het dier kwam uit een stal waar meel in de mestkelder was gevallen. Door de vergisting van het meel werd H₂S geproduceerd en werd in de stal de geur van rotte eieren opgemerkt. Op het bedrijf waren al zeven varkens gestorven.

Autopsie toonde gestuwde sclerae, oogmucosae, neusschelpen, larynx en trachea. Er waren enkele bloedingen ter hoogte van de larynxmucosa, uitgebreid longoedeem en een uitgebreide hydrothorax met gelatineuze stolsels (zie foto’s). Bacteriologisch onderzoek van de longen was negatief.

Histologisch onderzoek van de longen toonde algemene stuwing, alveolair emfyseem en zowel alveolair als interlobulair oedeem. Er was geen inflammatoir beeld. De hersenstam had een histologisch beeld van perivasculair oedeem, wat wijst op endotheelschade.

H₂S is een zeer giftig gas dat in drijfmest wordt gevormd, onder andere wanneer voer gemorst wordt. Het gas kan ook vrijkomen bij het oppompen en omroeren van de mest, een situatie die ook voor de mens een risico inhoudt.

Bij een lage concentratie is H₂S te herkennen aan de typische geur van rotte eieren. Er ontstaan oogirritaties, verhoogde voederconversie, groeistilstand, longklachten en soms longontsteking.

Bij hoge concentraties wordt de situatie gevaarlijker. Er ontstaat dan een paralyse van de reukzenuwen waardoor de geur niet meer gedetecteerd wordt. Hoge H₂S-concentraties leiden tot hersen- en longoedeem en sterfte door respiratoire paralyse.

Herstel is mogelijk als snel verse lucht wordt aangevoerd.

Auteur: Evelien Forrez