Een zeug werd aangeleverd voor autopsie; er was geen anamnese. Tijdens het onderzoek werd onmiddellijk duidelijk dat het ging om een spijsverteringsprobleem.

Beschrijving en diagnose:

De dikke darm was aangetast (figuur 1). De verdikte dikke darmlussen waren sterk gestuwd, met discreet fibrineus beleg op de mucosa en een donker hemorragisch vloeibare inhoud (figuur 2). Daarnaast was de serosa van het colon duidelijk oedemateus. Verdere inspectie van de inhoud en de mucosa van de dikke darmen toonde de aanwezigheid van witte Trichuris-wormen (figuur 3). Ook ter hoogte van de einddarm werden de wormen teruggevonden (figuur 4).

Figuur 1: Overzicht van het geopende abdomen.

Figuur 2: Ingesneden colonlus: donker hemorragisch, vloeibare inhoud.

Figuur 3: Detail van colon mucosa met de aanwezigheid van Trichuris-wormen.

Figuur 4: Ingesneden einddarm, aanwezigheid van Trichuris-wormen.

Pathogenese:  

De besmetting met deze zweepworm verloopt direct, zonder tussengastheer. Eieren worden afgevoerd met de faeces en kunnen jaren in de buitenwereld overleven. De besmetting gebeurt oraal door opname van gelarveerde eieren uit de omgeving.

Trichuris-species leven in de dikke darmen van alle gedomesticeerde diersoorten. Bij zware infecties zijn ze een belangrijke differentiaaldiagnose voor (muco)hemorragische typhlocolitis. Macroscopisch is niet altijd meteen het onderscheid te maken met een infectie met Brachyspira hyodysenteriae. Echter, verdere inspectie van de darmwand en -inhoud toont de typische zweepwormen.

Trichuris suis kan aan de basis liggen van diarree, anorexie en verminderde groei. De manier van huisvesting speelt een belangrijke rol.

In onze autopsiezaal zien we dit zelden: er zijn in de laatste 8 jaar 3 gevallen beschreven, dit telkens bij fokdieren.

Auteurs: Nermin Caliskan en Emily Rolly