Beschrijving:

Tijdens de autopsie viel direct de hepatomegalie met groenverkleuring op (foto 1). Na het verwijderen van de buikorganen werden de gonaden zichtbaar.  De rechter testis was eveneens sterk vergroot (foto 2). Bij incisie was die gevuld met purulent, caseus materiaal (foto 3).

Foto 1: Hepatomegalie met groenverkleuring.

Foto 2: Sterk vergrote rechter testis ten gevolge van ontsteking.

Foto 3: Ingesneden rechter testis, ter referentie de normale testis (rechts in beeld).

Diagnose:

Uit de lever en longen werd Salmonella sp. direct geïsoleerd zonder behulp van een aanrijkingscultuur. Bij Salmonella-verdachte gevallen plaatsen we monsters gedurende 24 uur in een aanrijkingsmedium bij 41°C. Daarna gebeurt de uitenting op een plaat waarop deze Salmonella goed groeit. Verdachte kolonies worden dan met behulp van Maldi-tof geïdentificeerd.

Er werd een antibiogram aangelegd van de geïsoleerde Salmonella. Vrijblijvend kan de Salmonella-bacterie worden doorgestuurd voor verdere typering. In dit geval is dit niet gebeurd.

Pathogenese:

De bacterie wordt peroraal opgenomen via besmet voeder of water. De kiem zal de enterocyten invaderen en zal zich via de lymfe- en bloedbaan intracellulair (in macrofagen) verspreiden om zo de inwendige organen te bereiken. Verschillende organen worden aangetast waardoor er ook diverse symptomen mogelijk zijn. Zowel horizontale als verticale transmissie is mogelijk.

Symptomen:

Bij duiven wordt meestal Salmonella Typhimurium var. Copenhagen geïsoleerd. Dit is een gastheerspecifieke kiem.

Klinische symptomen kunnen variëren van acute sterfte tot depressie, lusteloosheid, anorexie, polyurie-polydipsie, groene diarree, vertroebeling van de cornea, opgezette gewrichten, manken, afhangende vleugels, ataxie, opisthotonus, torticollis, sterfte van de nestjongen, onvruchtbaarheid en occasioneel respiratoire aandoeningen.

Macroscopische letsels zijn bij acute gevallen hepatomegalie met groenverkleuring van de lever, vergrote milt en nieren. Bij chronische gevallen vindt men bleek, droog exsudaat in diverse organen (peritoneum, gonaden, oviduct, hart, longen, gewrichten – meestal de elleboog, darmen, hersenen en het oog).

Histologisch wordt in de acute gevallen hepatocellulaire necrose met fibrinevorming en infiltratie van heterofielen gezien. Bij chronische gevallen evolueren deze letsels tot de vorming van caseuze granulomen met de infiltratie van lymfocyten, macrofagen en meerkernige reuzencellen.

Epidemiologie:

In het wild levende duiven zijn een bron van infectie voor de gekweekte duiven. Duiven die geïnfecteerd worden, kunnen de kiem vaak niet volledig elimineren en blijven drager, zodat de kiem endemisch aanwezig blijft. Bij stress kan de bacterie door dragerdieren worden uitgescheiden in de mest, en zo kunnen ze andere duiven infecteren.

Auteurs: Emily Rolly en Nermin Caliskan