DGZ zag de afgelopen maanden een duidelijke toename van het aantal zware vleesvarkens – tussen 40 en 60 kg – met macroscopische en histologische letsels compatibel met PDNS.

Het macroscopisch onderzoek toonde een typisch beeld van sterk vergrote lymfeklieren (a), bilateraal gezwollen nieren met multipele corticale puntbloedingen (b) en onregelmatige rood-paarse papules op de huid van oren en achterhand (c). De dieren hebben vaak ook een secundaire bacteriële bronchopneumonie (d).

Histologisch onderzoek toonde een typisch beeld van veralgemeende necrotiserende vasculitis. Ter hoogte van de huid zien we bijkomend infiltratie van neutrofielen, vooral in de oppervlakkige dermis (gele pijl). Ter hoogte van de nieren was er een membraneuze glomerulonefritis met vorming van trombosen en infarcten (zie blauwe pijlen).

De pathogenese van PDNS wordt toegewezen aan een hypersensitiviteitsreactie type III. Hierbij worden immuuncomplexen afgezet in de wand van de bloedvaten waardoor deze beschadigd raken met een ontstekingsreactie tot gevolg. Vasculitis is dan ook een typisch letsel voor deze aandoening.

PDNS wordt vaak gelinkt aan een infectie met PCV2 (Porcien Circovirus). In enkele van de autopsiegevallen werd er een PCR-onderzoek voor PCV2 aangevraagd. Deze waren steeds sterk positief (kwantitatieve waarde van 10¹⁰ en 10¹¹ copies per gram).

Bij de beschreven letsels moet er differentiaal diagnostisch gedacht worden aan PRRSv, Afrikaanse of Klassieke varkenspest, Salmonella choleraesuis, Streptococcus suis en Erysipelothrix rhusiopathiae. Om tot een correcte diagnose te komen moet het macroscopisch onderzoek daarom steeds aangevuld worden met een histologisch en bacteriologisch onderzoek. Ter bevestiging kan een PCR voor PCV2 aangeraden worden.

Auteurs: Han Versnaeyen en Emily Rolly