Af en toe wordt op autopsie hypoproteïnemie, of een verminderde concentratie van plasma-eiwitten in het bloed, vastgesteld. In dit artikel verneemt u wat de mogelijke oorzaken zijn van deze aandoening en welke letsels precies worden waargenomen.

Oorzaken van hypoproteïnemie

Hypoproteïnemie kan opgedeeld worden in drie grote categorieën: (1) een verminderde opname van plasma-eiwitten, (2) een verhoogd verlies van deze eiwitten en (3) een verminderde aanmaak ervan. Voor elk van deze categorieën zijn er verschillende mogelijke oorzaken.

(1) Verminderde opname van eiwitten is regelmatig te zien bij:

• dieren met onvoldoende toegang tot een evenwichtige voeding (verhongeren);
• dieren met mond- en/of tandproblemen waardoor ze niet in staat zijn om te eten;
• dieren waarbij voedingsstoffen ontnomen worden door darmparasieten;
• dieren die kampen met darmproblemen of -pathologieën waardoor ze onvoldoende nutriënten resorberen.

(2) Verhoogd verlies van eiwitten ontstaat bij:

• chronisch bloedverlies;
• chronische nierproblemen;
• uitgebreide brandwonden op de huid;
• septicemie waarbij de geactiveerde witte bloedcellen (macrofagen) ontstekingsmediatoren vrijstellen.

(3) Verminderde aanmaak/synthese van eiwitten:

• wordt vastgesteld bij chronische leverproblemen, aangezien de lever een belangrijke rol speelt in de aanmaak van albumine.

Diagnose:

Op autopsie wordt een beeld van hypoproteïnemie typisch herkend aan ventraal oedeem ter hoogte van de subcutis, opstapeling van sereus vocht met gelatineuze stolsels in de thorax (hydrothorax, foto 1) en in het abdomen (ascites).

Indien de hypoproteïnemie een gevolg is van extreem vermageren (cachexie) dan zien we eveneens atrofie van de vetdepots. Eén van de laatste vetdepots die verdwijnen, is het vet rondom de kransslagaders van het hart. In dat geval wordt het vet vervangen door een sereuze massa en spreekt men van sereuze vetatrofie van de coronaire groeve (foto 2).

Tevens is het belangrijk om de lever en nieren macroscopisch grondig te inspecteren om eventuele afwijkingen vast te stellen.

Foto 1: Hydrothorax bij een alpaca

Foto 2: Rund: Sereuze vetatrofie ter hoogte van de coronaire groeve.

Auteur: Han Versnaeyen