Beschrijving en bijkomende testen:

Het dier toonde een verdikt aspect van de linker lel, maar verder was de kop niet opvallend opgezet. Op doorsnede van de aangetaste lel was er aanwezigheid van dermaal oedeem met centraal een caseonecrotische plug (foto 1). De infraorbitale sinussen en de rest van de ademhalingstractus waren normaal. Bijkomend was er ook een fibrineuze pericarditis, airsacculitis en perihepatitis.

Op de swabs van de inhoud van de lel en het pericard  werd er een aerobe bacteriële cultuur ingezet. Uit beide onderzoeken werd Escherichia coli geïsoleerd. Bijkomend werd Ornithobacterium rhinotracheale (ORT) geïsoleerd uit de lel.

Foto 1: Verdikte linker lel (A) met op doorsnede een oedemateus aspect (B) vermengd met caseonecrotisch materiaal (C).

Foto 2: Detail van de linker lel; de epidermis is intact (1); de oppervlakkige dermis met sinuscapillairen en een muceuze bindweefsellaag (2); de centrale dermis is verdikt door grote aantallen heterofielen en necrotisch materiaal (3) (HE-kleuring, 50x).

Etiologie en klinische symptomen:

Macroscopisch is verdikking van één of beide lellen vaak typisch geassocieerd met een Pasteurella multocida infectie (zogenaamde kippencholera).

In chronische gevallen van cholera uiten de letsels zich vaak als een lokale ontsteking van de farynx, lellen, gewrichten, peesscheden en voetzolen. Dit is dan in vele gevallen zichtbaar als verdikkingen ten gevolge van ophoping van fibrinonecrotisch tot fibrinopurulent exsudaat (foto 2). De symptomen kunnen bijgevolg erg verschillend zijn: kreupelheid, conjunctivitis,… Ook kunnen neurologische klachten optreden als er aantasting is van de meningen of middenoren.

Er moet opgemerkt worden dat verschillende bacteriën caseonecrotische letsels kunnen veroorzaken bij pluimvee. Dit is onder meer beschreven bij infecties met Escherichia coli, Salmonella enterica, ORT, Erysipelothrix rhusiopathiae (vlekziekte),… In dit specifieke geval werden er Escherichia coli en ORT geïsoleerd.

Auteurs: Nermin Caliskan en Emily Rolly