Endocardiose, ook wel gekend als myxomateuze klepdegeneratie, is de meest voorkomende hartaandoening bij honden. Het kan zich klinisch uiten als linker hartfalen, maar kan evengoed het hele leven onopgemerkt blijven tot op het moment van autopsie. 

Beschrijving:

De linker atrioventriculaire klep is het vaakst aangetast (mitralisklep; foto 1).

Deze klepverandering wordt het vaakst gezien bij toybreeds, kleine en medium hondenrassen, waarbij er overpresentatie is bij de Cavalier King Charles Spaniel. De prevalentie is groter bij mannelijke dieren en stijgt met toenemende leeftijd. Daarnaast komt deze aandoening ook voor bij varkens, paarden en de mens.

De exacte oorzaak van endocardiose is niet gekend, maar er is een duidelijke genetische component.

Histologisch wordt de aandoening gekenmerkt door progressieve myxomateuze degeneratie van de klep (foto 2). Door toename van de proteoglycanencomponent in de klep is er verdikking van de spongiosa laag. Dit is histologisch te herkennen aan een lichtblauwe myxomateuze matrix. Daarnaast is er activatie van de interstitiële cellen welke stoffen vrijgeven die het collageen en het elastine in de klep (versneld) afbreken.

Foto 1: Aanzicht van het geopende linker atrium en linker ventrikel. De aangetaste bladen van de mitralisklep zijn knobbelig verdikt en verkort (blauwe asterisk). De chordae tendineae zijn eveneens verdikt ter hoogte van de aanhechting met de klep (gele pijl). Secundair aan de slecht sluitende mitralisklep is de binnenzijde van de wand van het linker atrium erg onregelmatig (subendocardiale fibrose ofwel “jet lesions”; zwarte pijl).

Foto 2: Histologisch aspect van de mitralisklep. De klep is verdikt door een lichtblauwe myxomateuze matrix.

Auteur: Nermin Caliskan