Onlangs onderzochten we twee zuigende biggen met een anamnese van vermageren, dikke buiken en sterfte. Deze problematiek deed zich voor zowel in nesten van jonge als oude zeugen.

Beschrijving:

Bij de twee biggen was er een beeld van dehydratatie. Ze waren cachectisch, langharig en hadden een bevuilde huid (mest).

Na het openen van het abdomen merkten we direct dat de dunne darmlussen aangetast waren (foto 1). Doorheen de serosa was er al een vorming van fibrine zichtbaar met een duidelijk verdikte darmwand.

Toen de dunne darmen werden ingesneden, zagen we een bleke, gelige vloeibare jejunuminhoud (foto 2). Colon en caecum waren weinig gevuld en hadden een normale mucosa. Ter hoogte van de mucosa van het aangetaste jejunum was fibrineus beleg zichtbaar (foto 3).

Figuur 1: Overzichtsfoto abdomen: aangetaste darmlussen.

Figuur 2: Ingesneden darmen: geel vloeibare inhoud.

Figuur 3: Ingesnede darm, fibrineus beleg t.h.v. darmmucosa, bleke, gelige vloeibare inhoud.

Diagnose:

Bij deze biggen werd een spijsverteringspakket uitgevoerd. Hieruit bleek dat ze negatief waren voor rotavirus en endoparasieten.

Uit het jejunum werden wel E. coli (aerobe cultuur) en C. perfringens (anaerobe cultuur) geïsoleerd. Bij verdere typering met een PCR-test die de genen (die coderen voor toxineproductie) opspoort, bleek de C. perfringens positief voor zowel C. perfringens β2 als C. perfringens type A.

Pathogenese:

Biggen worden na de geboorte, peroraal besmet. De C. perfringens-bacterie zal zich vasthechten aan de enterocyt van het jejunum en vervolgens de cel binnendringen en hier vermeerderen. Dit veroorzaakt darmschade.

Auteur: Emily Rolly